می‌خواهید به آسیا برسید؛ این راهش نیست!

گل بود به سبزه هم آراسته شد. همین‌جوری فضای هواداری فوتبال را بوی تعفن حرف‌هایی از دست که فلان تیم به لطف داور می‌برد یا بهمان تیم با پنالتی سهمیه‌ای به جایی می‌سد؛ گرفته بود، که «سهیل مهدی» مسوول کمیته مسابقات سازمان لیگ، در گفت‌وگویی تلویزیونی بدبینانه‌ترین حالت تقسیم سهمیه‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا را حالت (۲+۲) معرفی کرد که براین اساس سهمیه‌های مستقیم به تیم‌های قهرمان لیگ برتر ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱ یعنی استقلال و قهرمان لیگ برتر امسال تعلق می‌گیرد و سهمیه‌های پلی‌آف هم به قهرمان جام حذفی فصل قبل که نساجی بود و قهرمان جام حذفی امسال.
حالا که مهدی این صحبت‌ها را کرده باید از این پس منتظر حضور اعضای ناشناخته هیات مدیره، معاونان جورواجور تیم‌های لیگ برتر در برنامه‌های مختلف ورزشی باشیم که از ضرر‌های داوری تیمشان و از نفع و منفعت حریف صحبت خواهند کرد. احتمالا از این پس شاهد هستیم که برای رسیدن به قهرمانی و رفتن به آسیا چقدر مصاحبه‌های جنجالی و محرومیت‌های متعدد در همین ۱۰ هفته پایانی لیگ رقم می‌خورد. حالا انگار وقتی پایمان به آسیا می‌رسد چه گلی به سر فوتبال می‌زنیم. مگر غیر از این است که در همان مرحله اول حذف می‌شویم. البته اگر سرمربی، بازیکن، عضو هیات مدیره و حتی مدیرعاملی انتقادی هم از داوری داشته باشد، «پُر» بیراه نمی‌گوید. به همین وضعیت داوری‌های چند هفته اخیر نگاه کنید ببنید با تصمیماتی که گرفته شده یا گرفته نشده چه تغییراتی در جدول رده‌بندی تیم‌ها می‌توانست اتفاق بیفتد. همه این جار و جنجالی که در برنامه‌های تلویزیونی به راه می‌افتد و بلافاصله تریبون رسانه‌ای فلان تیم، حریف را زیر مشت و لگد خود می‌گیرد، برای نشستن بر جایگاه اولی است. کمتر کسی از تیم‌هایی صحبت می‌کند که برای بقا می‌جنگند. وقتی از اشتباهات داوری صحبت می‌کنیم در واقع دلمان برای قهرمانی یا نایب‌قهرمانی فلان تیم می‌سوزد، ولی هیچ بنی بشری «کَکَش» هم نمی‌گزد که آیا حواس کمیته داوران به تیم‌های انتهای جدول هست؟ بضاعت هر تیمی مشخص است. هر کی که داراتر است بریز و بپاش بیشتری هم دارد. تیم‌هایی که از لیگ دسته اول به سطحی بالاتر می‌آیند مثل دانش‌آموزی هستند که از یک مقطع تحصیلی با پایه درسی ضعیف مجبور شده‌اند به مقطع تحصیلی بالاتری بروند. واقعیت این است که میانگین فوتبال ما از نظر کیفی بیشتر به سمت تیم‌های پایین جدولی کشش دارد. اینکه مثلث بالای جدول می‌توانند رقیبانشان را از سر راه بردارند خیلی به قدرت آن‌ها بر نمی‌گردد بیشتر حاصل یک فوتبال ضعیف و بی بنیه است که تلاش می‌کند تا همچنان سر پا بماند. داوری‌های این تیم‌ها زمانی مورد نقد است که با مالکان فوتبال ثروتمند و پُرمهره طرف حساب باشند. وگرنه خیلی کسی به آن‌ها اهمیت نمی‌دهد. از این به بعد باید منتظر انتقادات تند و تیزتری هم باشیم. در صدر جدول سه چهار تیم برای قهرمانی و رفتن به آسیا می‌خواهند بجنگند و روزی نیست که شاهد بیانیه‌های آتشین مثل آتشبار در جنگ‌های قدیمی نباشیم که باشگاه‌ها برای همدیگر در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند. فضای هواداری که مدتی بود به سمت صلح در حرکت بود و تیم‌ها خیلی کاری به کار هم نداشتند، دوباره به سمت نفرت‌پراکنی و لجن‌مالی خیز برداشته است. دوباره معاونان و اعضای هیات مدیره استقلال و پرسپولیس یقه یکدیگر را گرفته و دارند سعی می‌کنند تا پشت حریف را به خاک برسانند. ولی این راهش نیست. راه رسیدن به آسیا از مسیر دیگری عبور می‌کند «سهیل مهدی» درباره وضعیت حضور تیم‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا گفته که تیم‌ها براساس چه متر و معیاری به آسیا می‌روند.‌ای کاش یکی هم درباره اینکه به جای معترض بودن به داوری‌ها، از دست‌اندرکاران تیم‌ها می‌پرسید، فرض را بر این بگذارید که داوران بدون اشتباه قضاوت کنند، شما برای پیروزی و بُردن چه نقشه‌ای دارید؟ بله ما هم معتقدیم که قضاوت فوتبال در سال‌های اخیر به یکی از نقاط ضعف فوتبال بدل شده است، ولی مثلا وقتی داوری به پنالتی اعتقاد ندارد، شما برای باز کردن دروازه حریفان چه برنامه‌ای دارید؟ از کوچک و بزرگ باور دارند که حق با شماست و از داوری‌ها ضربه می‌خورید، ولی مربیان محترم گاهی خود شکستن هم بد نیست و فقط لازم نیست آینه بشکنید. فرض کنید به آسیا هم رسیدید آنجا چه می‌کنید؟ آنجا هم کنار زمین با دهن‌هایی که از فرط خشم کف کرده‌اند به داوران حمله می‌کنید؟ اشتباه می‌کنید. آنجا آسیاست، حساب و کتاب و قانون دارد. آنجا به شما اجازه نمی‌دهند به کرات در طول مسابقه وقفه انداخته به داور اعتراض کنید. بیایید به این باور برسید که حداقل سال آینده هم احتمال اینکه از سیستم کمک داور ویدئویی در فوتبال استفاده شود کم است. می‌خواهید هر روز برای یکدیگر بیانیه صادر کنید؟ اصلا به این پرسش پاسخ دهید مسوولان یک تیم ورزشی چه حقی دارند که در امور تیم‌های دیگر دخالت کنند؟ چرا به جای حل مشکل خودتان شمشیر را برای دیگران از رو بسته‌اید؟ من اگر نیکم اگر بد تو رو خود را باش چه کار به بقیه دارید؟ شما به رییس فدراسیون فوتبال اعتراض کنید که چرا شرایط فوتبال حرفه‌ای را برایتان مهیا نمی‌کند؟ چرا تا این اندازه در فوتبال نابسامانی وجود دارد؟ اینکه برای تیم شما پنالتی نگرفته‌اند یا گل تیم دیگری را که از دید شما آفساید بوده مردود نکرده‌اند که راه حل مشکلات درونی تیمتان نیست. امیدوار بودیم که فوتبال از آن حاشیه‌های کثیف و متعفنی که آن را در خود گرفته بود فاصله گرفته، ولی انگار خواب و خیالی بیش نبود. خوشحال بودیم که تیم‌ها سرشان به کار خودشان است و حتی برای هم آرزوی موفقیت می‌کنند، ولی انگار «دولت مستعجل» بود و خیلی نپایید. فوتبال ما که هیجانی ندارد و گلزن برتر لیگ هنوز نتوانسته حداقل ۱۰ گل به ثمر برساند شما دیگر خودتان از این «مجمل» هر چه می‌خواهید بخوانید. حالا که محتوایی نیست تا بیننده را سر شوق آورد با زدن حرف‌های «صد من یه غاز» شعله‌های این خشم را بیشتر نکنید. البته شما دوستان در بدنه تیم‌های فوتبال خیلی هم مقصر نیستید. شما از جنس این کار و این ورزش نیستید. شما با دنیای ورزش و دنیای فوتبال خیلی آشنا نیستید، انتظار ما زیاد است که متوقع هستیم. آن‌هایی هم که روزگاری بازیکن درجه سه تیمشان بوده‌اند امروز به صندلی هیات‌مدیره‌ رسیده‌اند در فرضیه‌های خودساخته‌ای اسیر شده‌اند که قدرت تشخیص «سره از ناسره» را ندارند. قرار است کسی که عضوی از هیات مدیره می‌شود آنقدر از نظر فکری به بالندگی و پختگی رسیده باشد که در یک برنامه تلویزیونی قرار نباشد حریفان را زیر سوال ببرد. خودتان با این حرف‌ها این توهم را به وجود می‌آورید که دست‌هایی در کار است که فلان تیم قهرمان شود. این جنگ‌های رسانه‌ای که مقطعی کوتاه از دست آن خلاص شده بودیم را شما ایجاد کرده و تشدید می‌کنید. این دفعه که خواستید از داوران شکایت کنید یا بگویید برای تیم حریف امکانات داوری به بهترین شکل مهیاست، قبلش از خودتان سوال کنید که ما «چند مرده حلاجیم؟» احتمالا از جوابی که به خودتان خواهید داد بترسید و بیشتر نگران شوید.